Fonds, opgericht in 1895, dat de verpleging bekostigde van long- en met name tuberculosepatiënten die niet zelf over de benodigde financiële middelen beschikten. Koningin Emma heeft zich altijd nauw betrokken getoond bij het voorkomen en genezen van de toen veel voorkomende ziekte, ingegeven door het feit dat haar oudste zuster Sophie op jeugdige leeftijd aan tuberculose was overleden.
Het Koningin Emmafonds is mede door een financiële bijdrage van Emma tot stand gekomen. De collecten die voor het fonds werden gehouden, stonden bekend als Emmabloemcollecte. De Koningin der Weldadigheid had binnen haar hofhouding zelfs een Bureau van Weldadigheid ingericht. Na haar terugtreden als regentes, ging Emma, die ook beschermvrouwe van de Nederlandsche Centrale Vereeniging tot bestrijding van Tuberculose was, zich actiever voor de bestrijding van de ziekte inzetten. Zij deed dit onder meer door het bieden van morele steun aan personeel en patiënten tijdens bezoeken aan ziekenhuizen en verpleeginstellingen. In 1901 stelde Emma een koninklijk buitenverblijf nabij Renkum ter beschikking als sanatorium.
Dit Oranje Nassau’s Oord, daarvóór bekend als landgoed Grunsfoort, was door koning Willem III in 1881 aangekocht als eventuele woning voor Emma en Wilhelmina, aangezien op dat moment nog niet vaststond dat Wilhelmina de troon zou moeten bestijgen. Ook financieel bleef koningin Emma de instelling steunen. Het bedrag van 300.000 gulden dat zij in 1898 als nationaal geschenk kreeg van de Nederlandse en Indische bevolking als dank voor haar regentschap, gebruikte zij voor de inrichting van het sanatorium. In 1929 werd een Koningin Emma Jubileumfonds opgericht.
