betrekking welke bestaat tussen iemand en een object buiten hem. Objecten zijn niet alleen dingen, maar ook mensen.
Gedurende de eerste twee maanden van zijn leven leeft een baby zuiver narcistisch (→ narcisme): hij reageert op inwendige of uitwendige prikkels, heeft plezier of verdriet, maar hij heeft zich nog niet losgemaakt van de buitenwereld. Dan, tussen drie en zes maanden, maakt zich een vaag ‘object’ los van het geheel : de moeder - of ieder ander die zich regelmatig met de zuigeling bezighoudt - die vertrouwd wordt en vreugde schenkt (voedsel, verzorging, enz.) en met wie hij zijn eerste object-relatie heeft. Als de baby acht maanden is, is de moeder zo persoonlijk geworden dat ieder ander bij de baby angst veroorzaakt. In de opbouw en ontwikkeling van de → persoonlijkheid zijn de eerste object-relaties van fundamenteel belang. → Hospitalisme.
