Munster, Vrede van, verdrag gesloten op 30.1.1648 tussen Spanje en de Republiek der Verenigde Nederlanden, waarmee de → Tachtigjarige Oorlog werd beëindigd. De Vrede van Munster was een onderdeel van de → Westfaalse Vrede.
Zij was niet in overeenstemming met de Unie van → Utrecht, omdat de eenparigheid van stemmen ontbrak: Friesland, Utrecht en Zeeland waren uit calvinistische motieven en met het oog op de lucratieve kaapvaart tegen. Friesland en Utrecht lieten zich uiteindelijk overhalen; Zeeland gaf pas na de ratificatie toe. De vrede was ook een woordbreuk tegenover Frankrijk, omdat volgens het → Offensief en Defensief Verbond van 1635 geen afzonderlijke vrede zou worden gesloten. De vrede van Munster kende de volgende voorwaarden: a. de Republiek werd door Spanje als een vrije staat erkend; b. beide partijen behielden wat zij bij het sluiten van de vrede bezaten, inclusief de koloniën; c. de Schelde en de zeegaten die daarop uitkomen (onder andere het Zwin) werden door de Staten gesloten; d. in de Vlaamse havens mochten geen lagere in en uitvoerrechten worden geheven dan de Nederlanders op de Schelde zouden heffen; e. de Staten werden niet verplicht vrijheid voor de rooms katholieken te verlenen; f. kleine grensgeschillen en andere zaken zouden worden beslecht door een → Chambre mi partie (tweeledige kamer); g. het huis Oranje kreeg een aantal in Franche Comté gelegen goederen terug en werd bevestigd in het bezit van Cuijk, Lingen, Montfoort, Bergen op Zoom, Turnhout en Zevenbergen; h. de Staten mochten handel drijven met landen waarmee Spanje in oorlog was; i. Spanjaarden in de Republiek en Nederlanders in Spaans gebied zouden gewetensvrijheid genieten. De Vrede van Westfalen betekende ook dat de Noordelijke Nederlanden geen deel meer uitmaakten van de Duitse Bond, waarmee de scheiding van Noord en Zuid werd bevestigd.
