Menapiërs [Lat. Menapii], stam die ten tijde van → Caesar gevestigd was aan de kust in Vlaanderen en in Zeeland.
De noord- en oostgrens van hun woongebied zijn moeilijk vast te stellen. Volgens Caesar bezaten de Menapiërs land ten noorden van de Rijn, dat hen in 55 v.Chr. door de → Usipeten en de → Tencteren werd ontnomen. Vermoedelijk werd echter met de Rijn de rivier de Waal bedoeld, zodat de Zuidhollandse eilanden de toenmalige noordgrens van het Menapische grondgebied vormden. De Menapiërs werden in 53 v.Chr. door Julius Caesar onderworpen. In de Romeinse keizertijd werd hun gebied de civitas Menapiorum (de vroegmiddeleeuwse → gouw Mempiscus) met als hoofdplaats Castellum Menapiorum (Cassel).
