Konvooien en licenten, belastingen in de Noordnederlandse Republiek die geheven werden door de → admiraliteit. Oorspronkelijk waren de konvooigelden bedoeld voor de uitrusting van de oorlogsschepen die de koopvaarders konvooieerden.
Licentgelden waren verlofgelden om handel te mogen drijven op de vijand en wel op de Zuidnederlandse havens die in Spaanse handen waren. Na de Vrede van → Munster (1648) bleven beide belastingen bestaan. Ze kregen toen evenwel het karakter van in- en uitvoerrechten. De aangifte werd op grote schaal ontdoken, ondermeer door smokkelarij en corruptie van ambtenaren. Men streefde wel naar bestrijding van de fraude, maar zonder veel succes. In 1795 werden de konvooien en licenten opgeheven. Er bestonden ook binnenlandse konvooigelden, namelijk invoerrechten op artikelen uit een andere provincie. Hoewel artikel 13 van de Unie van → Utrecht deze bevoordeling van ingezetenen van het eigen gewest verbood, werden zij tijdens de Republiek nooit opgeheven.
