Brinkman, L.C., Nederlands politicus, *5.2.1948 Dirksland. Brinkman studeerde politieke wetenschappen en rechten in Amsterdam.
Hij was werkzaam als assistent-medewerker bestuurskundig onderzoek in Heerlen, in Twente en in de Achterhoek en beleidsmedewerker van het Coördinatiebureau Noordelijk Deel Randstad. Van 1975-1980 was hij hoofd van het bureau secretaris-generaal van het ministerie van Binnenlandse Zaken. In de periode 1980-1982 was Brinkman achtereenvolgens loco-secretaris-generaal en directeur-generaal voor het binnenlands bestuur op het ministerie van Binnenlandse Zaken. Van 1982-1989 was hij voor het Christen-Democratisch Appel minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Omstreden was zijn weigering om in 1985 de P.C. Hooftprijs toe te kennen aan de schrijver/columnist Brandt Corstius. In 1989 werd Brinkman fractievoorzitter van het cda in de Tweede Kamer. De verkiezingen van 1994 verliepen voor het cda rampzalig, de partij viel terug van 54 naar 34 zetels. Velen schreven de zware nederlaag op het conto van Brinkman. Hem werd ondermeer verweten een programmapunt als de bevriezing van de aow niet goed in de publiciteit te hebben gebracht. Bovendien bleek vlak voor de verkiezingen dat hij een commissariaat bekleedde bij een omstreden bedrijf. Ondanks de verkiezingsnederlaag en de kritiek werd Brinkman door de nieuwe fractie weer tot fractievoorzitter gekozen. In augustus, enkele dagen voor de definitieve vorming van het `paarse' kabinet-Kok (zonder cda), trad Brinkman onder druk van de aanhoudende kritiek alsnog af.
