(1887-1976) Frans dichter en schrijver. Zijn werk stond aanvankelijk onder invloed van het symbolisme en unanimisme.
In 1924 bekeerde hij zich tot het r.k. geloof, waarna hij mystieke verzen produceerde. Tijdens WO II was hij de grote dichter van het verzet. Daarna zocht hij vooral zijn toevlucht tot de schoonheid als compensatie voor de ontstane ontreddering, waarna zijn grote liefde voor de muziek van Mozart een belangrijke rol speelde. Zijn romans vertonen een sterke freudiaanse inslag. Werk omvat o.a. de dichtbundels La vierge de Paris 1945 (verzetspoëzie), Diadème 1949, Langue 1952, Lyrique 1956, Ténèbre 1965; de romans Pauiina 1880 1925 (Pauiina 1880), Le monde désert 1927 (Woest en ledig), La scène capitaie 1935 en essays.
