(1799-1850) Frans schrijver, studeerde korte tijd rechten. Hij heeft ruim 90 romans geschreven, die grotendeels bijeen zijn gebracht onder de titel La Comédie humaine.
De werken vormen een afspiegeling van de burgerlijke en aristocratische samenleving in de periode tussen de Revolutie en de Juli-monarchie; van de verschillende sociale klassen en het Parijse leven wordt een realistisch beeld gegeven. Er treden meer dan 2000 personen in op. B. verklaarde de verscheidenheid aan menselijke typen uit het sociale klimaat waarin ze opgroeiden (dit is later overgenomen door de naturalisten). Romans o.a. La peau de chagrin 1831 (De huid van chagrijn), Le colonel Chabert 1832 (Kolonel Chabert), Eugénie Grandet 1833 (Eugénie Grandet), Le père Goriot 1834-'35 (Vader Goriot), Le lys dans la vallée 1835 (De lelie van het dal), lllusions perdues 1837-'39, La maison Nucingen 1838 (Het huis Nucingen), Splendeurs et misères des courtisanes 1838-'47, Une ténébreuse affaire 1841 (Een duistere zaak), Les parents pauvres 1846-'47 en Le député d'Arcis 1847. Opzien baarde La physiologie du marriage 1829 (Sex in het huwelijksleven). Daarnaast schreef hij toneelstukken en verhalen. Lettres è l'étrangère bevat de correspondentie van B. en een Poolse bewonderaarster.
