(1821-1880) Frans schrijver, studeerde rechten en letterkunde. In 1843 werd hij getroffen door een zenuwinstorting, waarna hij zich aan de literatuur wijdde.
Zijn werk is realistisch en naturalistisch; de dingen worden tot in de kleinste details geobserveerd en beschreven. F. wilde niet moraliseren, hij was een aanhanger van het l'art pour l'art-principe, waarbij schoonheid het enige was dat hij nastreefde. Zijn bekendste werk is Madame Bovary 1857 (Madame Bovary). Dit pessimistische werk schetst de psychologische ontwikkeling van Emma Bovary, die de illusie heeft boven haar burgerlijke positie uit te kunnen stijgen, maar uiteindelijk zelfmoord pleegt.Ook uit ander werk blijkt F.'s pessimisme; alles wordt als nutteloos beschouwd. Hiertoe behoren Salammbö 1863 (Salammbö; historische roman, spelend omstreeks 300 v. Chr. in Carthago), L'éducation sentimentale 1874 (Leerschool der liefde), Trois contes 1877 (drie verhalen) en Bouvard et Pécuchet 1881 (postuum en onvoltooid).
