(1463-1494) Italiaans humanistisch filosoof en schrijver, bezocht reeds op veertienjarige leeftijd de universiteit, studeerde letteren en filosofie. Hij was een vurig verdediger van de Platonische ideeën.
In 1486 schreef hij zijn Conclusiones phi/osophicae, cabalisticae et theologicae, bestaande uit 900 thesen, die de grondgedachten van zijn filosofie bevatten. Het werk werd voor een deel als ketters beschouwd en leidde tot zijn excommunicatie. Onder invloed van Girolamo Savonarola keerde P. tot het r.k. geloof terug. Kort voordat hij tot de orde der dominicanen wilde toetreden, stierf hij (vermoedelijk door vergiftiging). Hij liet een groot aantal geschriften na, waaronder Oratio de hominis dignitate (Over de menselijke waardigheid; oorspronkelijk de voorrede bij de 'Conclusiones'), Apologia 1487 (tegen de pauselijke veroordeling), Disputationes adversus astrologiam divinatricem 1485 (een vernietigend oordeel over de astrologie) en Conclusiones nongentae 1496. Centraal staan zijn pogingen om vele uiteenlopende stromingen te bundelen en zo te komen tot één algemene waarheid en vandaar tot één universele religie.
