(1830-1914) Frans romantisch dichter. Was medeoprichter en grootste vertegenwoordiger van de 'Félibrige', een letterkundige beweging in de Provence die de wederopbloei en zuivering van de 'langue d'oc' bepleitte.
Hij schreef in de landstaal grote epische werken over de Provence, zoals Mirèio 1859, Calendau 1867 en Lou pouèmo dou Rosé 1897. Enkele dichtbundels zijn Lis isclo d'Or 1876 en Lis oulivado 1912. In 1904 werd hem de Nobelprijs voor literatuur toegekend.
