(1885-1970) Frans schrijver en dichter, studeerde letteren. Na de dood van zijn vader werd hij opgevoed door zijn zeer dominante, overtuigd r.k. moeder, hetgeen invloed op zijn werk had.
Aan zijn - aanvankelijk autobiografisch getinte - romans ligt het thema van de innerlijke strijd en vertwijfeling van de hoofdpersonen ten grondslag, gecombineerd met de keuze tussen goed en kwaad. Dit geldt in sterke mate voor Thérèse Desqueyroux 1927 (Thérèse Desqueyroux; verfilmd), waarin de hoofdpersoon haar echtgenoot vergiftigt. Een vaak terugkerend motief is de poging zich te ontworstelen aan de greep van het burgerlijke, vrome gezinsleven, zoals in Le baiser au lepreux 1922 (De kus aan de melaatse) en Génitrix 1923 (De onverlosbaren). Overige romans o.a. La robe prétexte 1914, La chair et le sang 1920, Le désert de l'amour 1925 (De paden der liefde = Een jeugdliefdes De woestijn der liefde). Ce qui était perdu 1930, Le noeud de vipère 1932 (De adderkluwen), Les chemins de la mer 1939 (De wegen zeewaarts), Le sagouin 1950 (Het snertjong) en Maltaverne 1972 (onvoltooid). Voorts: poëzie (in o.a. Les mains jointes 1909 en Orages 1925), toneelstukken, w.o. Asmodée 1937, essays en literatuurkritieken. Bloc-Notes 1958-'61 (korte beschouwingen) getuigt van zijn politieke engagement. M. werd in 1933 lid van de Académie française en in 1952 werd hem de Nobelprijs voor literatuur toegekend.
