(1818-1894) Frans dichter, studeerde rechten. Hij had aanvankelijk socialistische idealen, maar trok zich na de Revolutie van 1848 geheel terug in de poëzie.
Hij had reeds vroeg belangstelling voor de klassieke oudheid [La Vénus de Milo 1846), en na 1848 koos hij onvoorwaardelijk voor het klassieke schoonheidsideaal. Met de bundels Les poèmes antiques 1852 en Poèmes barbares 1862 werd hij het onbetwiste idool van de literaire beweging 'Le Parnasse contemporain'. Hij publiceerde nog een bundel, Les poèmes tragiques 1884, benevens een drama en vele subjectieve vertalingen van klassieken als Homerus en Euripides.
