(1849-1912) Zweeds schrijver, leidde een weinig geordend bestaan en leefde eigenlijk voortdurend in conflict met zichzelf en met de hem omringende wereld. Hij trouwde drie keer en gaf in zijn werk een vernietigende visie op het huwelijksleven.
In de vrouw zag hij het demonische belichaamd. Hij geldt als een der grondleggers van het moderne toneel. Zijn eerste werken sluiten nog aan bij de romantische traditie, met als beste stuk Master Olof 1872. Vanaf 1880 koos hij voor het psychologisch realisme, waarna hij drie beroemde huwelijks- en liefdesdrama's schreef: Fadren 1887 (De vader), Fröken Julie 1888 (Freule Julie) en Fordringsagäre 1888 (Schuldeisers). Tussen 1894-'96 was hij ten prooi aan een zware geestelijke crisis, die hij later beschreef in Inferno 1897 (Inferno). Hierna begon een produktieve periode, waarin de grenzen van het realisme doorbroken werden en het onderbewustzijn en de droom van groot belang werden (de zgn. symbolistische of pre-expressionistische periode). Zo ontstonden Till Damaskus 1898-1901 (Naar Damaskus), fff dromspel 1901 (Droomspel) en het befaamde huwelijksdrama Dödsdansen 1900 (Dodendans). Spöksonaten 1907 is het eerste van een aantal kamerspelen voor zijn eigen, in 1907 opgerichte Intima Teatern. Naast vele andere stukken schreef hij ook romans, o.a. Röda rummet 1879 (De rode kamer), Ensam 1908 (Eenzaam) en autobiografisch werk, w.o. Tjanstekvinnans son 1886-1909 (De zoon van een dienstbode; 4 dln.). S. stierf volkomen krankzinnig.
