is de lichamelijke of functionele uitdrukking van een psychische stoornis. Vele normale functies van bloedsomloop, klieruitscheiding, spijsvertering, stofwisseling zijn via het vegetatieve zenuwstelsel nauw verbonden met het psychisch beleven.
Blozen, verbleken, zweten, braken, diarree, verkrampen, huilen, gewichtstoename en -verlies zijn hiervan enkele voorbeelden. Wanneer deze verschijnselen van dien aard zijn, dat ze ziekelijke stoornissen veroorzaken, spreekt men van hart-, maag-, darmneurose, enz. Levensangst, onbevredigde eerzucht en niet vervulde levensdoelstellingen kunnen oorzaak zijn van dergelijke reacties. Kransaderverkramping, galgangverkramping, maag-, darmverkramping, maar ook versnelde bewegingen, versnelde pols, versnelde beweging van de darm en verslappen kunnen optreden. Ieder psychisch conflict kan oorzaak zijn van een echte organische ziekte, iedere organische ziekte kan psychische conflicten oproepen. Het beïnvloeden vanuit de psyche is niet alleen bij n. maar bij alle ziekten van doorslaggevend belang voor de genezing. Algemene tekenen van een n. zijn arbeidsongeschiktheid, vermoeidheid, lusteloosheid, slecht humeur, slapeloosheid.
Daar komen dan de bovenbeschreven, door de organen veroorzaakte verschijnselen bij. De behandeling moet niet alleen het gehele organisme versterken, maar de psychische stoornis wegnemen door de patiënt gelegenheid te geven zich uit te spreken. In zware gevallen moet men gebruik maken van psycho-analyse.
