gebaseerd op de werken van de beide stadsartsen uit Liegnitz, vader en zoon Hahn. Aangezien de medische wetenschap zich niet erg in deze vragen verdiepte, hielden leken zich bezig met de geweldige werking van koud water en behaalden daarmee ongekende successen op het gebied van genezing.
Boer Priessnitz in Gräfenberg en de geestelijke Kneipp te Wörishofen ontwikkelden op grond van de aanwijzingen in de werken van Hahn, onafhankelijk van elkaar hun kuren met koud water. Kneipp’s verdienste is in de eerste plaats, dat hij door steeds verder uitgewerkte individualisering van zijn methoden de koudwatertherapie voor alle ziekelijke processen, maar ook voor alle lichamelijke toestanden toepasbaar heeft gemaakt. Pas toen ze door het werk en de successen van deze beide leken daartoe aangespoord was, boog de moderne wetenschap zich over de vraagstukken van de watergeneeskunde en werd de leer van de hydrotherapie ontwikkeld (Winternits, Matthes, Strassburger). De angst voor het koude water, die wijd verbreid is, is ongegrond en wanneer de bangerds tot hun opluchting ontdekken dat de uitwerking van de behandelingen aangenaam is, zijn ze daarover altijd blij verrast.Het koude water moet namelijk beslist geen koude, maar altijd warmte teweeg brengen. Warmte alleen is heilzaam, koude nooit. Voorwaarde is dat het lichaam en de te behandelen lichaamsdelen warm zijn voordat de behandeling begint. Zo niet, dan moet het door beweging of kunstmatig toegevoerde warmte (bed, warm bad, enz.) eerst verwarmd worden. Wanneer de patiënt het koud heeft of aan koortsrillingen lijdt nooit koud behandelen! De koude behandeling zelf mag slechts van korte duur zijn, tot de reactie inzet. Na de behandeling moet de patiënt weer warm worden door beweging of in bed.
Hoe kouder de behandeling, hoe werkzamer, maar ook des te ingrijpender. Zie ook: Bad, Begieting, Wikkel.
