I. versus, part. 1. van verro, z. a. 2. van verto, z. a.
II. versŭs (vorsŭs), ūs, m. 1s het omwenden. | meton., rij, reeks, linie, remorum, Liv., in versus distulit ulmos, Verg.; in proza = regel, primus (legis), Cic., litterae (brief) paucorum versuum, Cic., in poëzie = vers, versus faqere, Cic.
2. wending, pas (bij het dansen).
III. versŭs (vorsŭs) of versum (vorsum)
1. adv., -waarts, naar . . . toe, in forum versus, Cic., ad se vorsum, Sall., ad Oceanum versus, Caes.; verbonden met deorsum, quoquo, sursum, undique, z. a.
2. praep., naar . . . toe, c. acc., Romam versus, Cic., zelden voor zijn casus, versum oppidum, Auct. bell. Hisp.
