(tinguo), tinxi, tinctum (3);
1. in ’t alg., bevochtigen, natmaken, bestrijken, (met iets) drenken, (in iets) indopen, tunicam sanguine, Cic.; fig., Laelia patris elegantiā tincta, Cic., tinctus litteris, enigszins wetenschappelijk gevormd, Cic.
2. in ’t bijz., evenals inficere = verven, lanas murice, Hor., comam, Ov., part. subst., tincta, ōrum, n., het geverfde, bonte, Cic.; fig., loca lumine tingere, verlichten, Lucr. | praegn., caeruleum, blauw verven, Plin.
