spŏpondi, sponsum (2);
1. (formeel, plechtig) beloven, zich verbinden, de gelofte doen (bij verbonden enz.), absol., Cic., alqd, Cic., alci pacem, Liv., m. acc. c. inf., Liv.; part. subst., sponsum, i, n. belofte, gelofte, ex sponso agere, Cic.
2. borg blijven, - zijn, absol., Liv., pro alqo, Cic.
3. (een dochter) toezeggen, verloven, alqam alci, Com.; part. subst., sponsus, i, m. verloofde, bruidegom, en sponsa, ae, f. verloofde, bruid, Cic., Liv., sponsi Penelopae, poët. = de vrijers, Hor., spreekw., suam cuique sponsam, mihi meam, ieder zijn meug, Poët. bij Cic.
4. (voorspellend) beloven, verkondigen, non quicquam placidum spondentia Martis sidera, Ov.
5. in ’t alg., heilig verzekeren - beloven, de gelofte doen, ergens voor instaan, fidem, geheimhouding, Ov., iis honores et praemia, Cic., quod ego non modo de me tibi spondere possum, sed de te etiam mihi, Cic., m. acc. c. inf., Cic., Nep.; overdr., van zaken: beloven, waarborgen, zeker doen verwachten, quod (ingenium) magnum spondebat virum, Iust., quod propediem futurum spondet et virtus et fortuna vestra, Liv.
