spēi, f.
1. hoop, vera, gegronde, Cic., falsa, Ter., spes emptionis, op de blijvende geldigheid van de koop, Cic., summae spei adolescentes, van de beste verwachting, Caes., Spes est in vobis, berust op u, Cic., spem habere (hopen) of in spem venire of ingredi of adduci (zich vleien met de hoop) of spes me tenet (ik hoop), m. acc. c. inf., Cic., in magna spe esse, m. acc. c. inf. futuri, Cic., spe duci m. acc. c. inf., Cic., spem nactus c. inf. praes., Liv., pax fuit in spe, werd gehoopt, Cic., quod nulla habeo in spe, waarop ik in 't geheel niet hoop (reken), Cic., id in optima spe pono, geeft mij goede hoop, Cic., spem alci facere of dare of ostendere of afferre, Cic., spem insīdere, - destituere, Liv., of fallere, Cic., partim spe (beloften), partim metu, Liv., praeter spem, Cic., of contra spem, Liv., contra spem omnium, Caes., scribere alqm in secundam spem, tot plaatsvervangend erfgenaam (als nl. de eerste erfgenaam sterft), Tac. | (poët.) meton., hoop = datgene, waarop men zijn hoop stelt, gregis, van jonge geiten, Verg., spes invidiosa procorum, van een meisje, Ov.
2. verwachting (van iets kwaads), vrees voor, bezorgdheid wegens enz., foris mala res, spes multo asperior, Sall., spe omnium serius, Liv., omnium spe celerius, Liv. — zie verder Spes.
