īvi en ĭi, ītum (4);
1. intr., dorsten, dorstig zijn; overdr., versmachten, verdroogd zijn, sitit herba, Verg., sitiunt agri, Cic., colonia sitiens, geen water hebbende, Plin. ep.
2. trans., naar iets dorsten, aquae sitiuntur, men dorst naar water, Ov.; overdr., naar iets smachten
sanguinem alcs, Cic., honores, Cic. — P. adi. sitiens, z. a.
