ŭi (2);
1. eig., stil zijn, zwijgen, (van iets) zwijgen, (iets) verzwijgen; van personen: absol., Liv., ceteri de nobis silent, Cic., part. silens, zwijgend, stil, silentes umbrae, Verg., subst., silentes of = de doden in de onderwereld, rex silentum (van Pluto), Ov., of = de Pythagoraeërs, coetus silentum, Ov.; c. acc., alqd, Cic., alqm, Hor., in het pass., res siletur, Cic., part. subst., silenda, ōrum, n., geheimen, mysteriën, Liv. | van het levenloze: silet nox, Verg., si chartae sileant quod bene feceris, Hor.; part. silens, zwijgend, rustig, stil, silente nocte, agmine, Liv.
2. overdr., rusten, vacantie houden, ophouden, silent Musae Varronis, Cic., nec ceterae nationes silebant, Tac. | van het levenloze: silent leges inter arma, Cic., si quando ambitus sileat, Cic.
