(sĕpulchrum), i, n.
1. eig., graf, groeve, monumenta sepulcrorum, graftekens, Cic., alqm condere sepulcro, Verg., Ov.; grafheuvel, onerare membra sepulcro, Verg.; de plaats, waar een lijk verbrand wordt, ad sepulcrum venimus, Ter., ara sepulcri, brandstapel, Verg.
2. meton., grafteken, s. exstruere, Hor., of facere, Cic., legere sepulcra (de grafschriften), Cic.; de dode, placatis sepulcris, Ov.
