ōnis, f.
1. richting, lijn, linie, recta regione, Liv., regione occidentis, westwaarts, Liv., portae regione platearum patentes, naar de kant van de straten, Liv., recta fluminis Danuvii regione, parallel m. d. Donau, Caes.; in ’t bijz., e regione, adv. = in een rechte lijn, recht, Cic., ook = aan de tegenovergestelde kant, recht tegenover, c. gen., e regione solis, Cic, c. dat., e regione castris castra ponere, Caes., absol., acie e regione instructa, Nep.
2. overdr., gezichtslijn, grenslijn, grens (gewl. plur.); in ’t bijz. = de door de augur in de verbeelding aan de hemel getrokken gezichtslijn, per Lituum regionum facta descriptio, Cic., ook = hemel-, wereldstreek, b.v. aquilonaris, australis, Cic., vespertina, Hor. | streek, gebied, pestilens, Cic., regiones inhabitabiles, Cic., lig. = sfeer, gebied, bereik, definita, Cic.; in ’t bijz. = landstreek, landschap, ook = district (in en om Rome).
