Prŏfŭgus

betekenis & definitie

vluchtend, gevlucht, voortvluchtig, absol., Tac. (poët. profugus Scythes, heen en weer trekkende, een nomadenleven leidende, Hor.), urbe, Tac., ad rebelles, Tac.; van dieren, boves, Prop., c. abl., taurus pr. altaribus, Tac.; van zaken, currus, Ov. | van soldaten enz., de vlucht nemend, vluchtend, absol., Sall., a proelio, Flor., e proelio, Tac. | (uit zijn land) gevlucht, voortvluchtig, verbannen, absol., Sall., domo, patriā, Liv., ab Thebis, Liv., ex Peloponneso, Liv., zelden c. gen., regni, Tac.; subst., profugus, i, m. vluchteling, balling, Ov.