vóór anderen genomen, vand.
1. bijzonder, eigenaardig, uitsluitend, fortuna, Cic., periculum, Nep., supplicium (een bijzonder gevoelige straf), Liv. ; subst., praecipuum, i, n. bijzonder recht, voorrecht, Cic., ook = het vooruit vermaakte, - geërfde, Suet.
2. praegn., bijzonder = buitengewoon, voortreffelijk, voornaamste, amor, Cic., ius, Cic., adiutor, Suet., praecipuus amicorum, zijn beste vriend, Tac., praecipuus olim circumveniendi Titii Sabini (het hoofdwerktuig bij enz.), Tac. ; c. abl. of m. in c. abl. = uitmuntend -, uitstekend door of in iets, Quint. ; m. ad = bijzonder geschikt tot enz., Tac. ; m. volg. relatieve zin, praecipuus (de eerste), cui etc., Tac. | subsi, praecipui, ōrum , m. de voortreffelijken, Quint. ; praecipuum, i, n. het voortreffelijke, voorrecht, Cic., plur. praecipua, ōrum, n. in ’t alg., praecipua rerum, het gewichtigste, Tac., in ’t bijz., (bij de Stoicijnen) = verkieslijke dingen, d. w. z. dingen, die wel niet absoluut goed zijn, maar toch het dichtst bij het goede komen en niet te verwerpen zijn, Cic.
