I. porrīgo, gĭnis, f. schurft.
II. porrĭgo, rexi, rectum (3);
1. in ‘t alg., voor zich uitstrekken, uitstrekken, -rekken, -breiden, manum, Cic., (en fig., manus in alqd, Nep., of ad alqd, Curt.), crus, Liv., membra, Cic., brachia alci of caelo (naar enz.), Ov., mediaal porrigi = zich uitstrekken, - uitbreiden, in novem iugera, Verg.; (als militaire term) adem, Sall. | overdr., (van plaatsen) frontem in aequor, Ov.; vand. porrigi, zich uitstrekken, (in de lengte) liggen, sub axem, Verg., in dorso (Albani montis), Liv., porrecta loca aperta, Caes.; (van abstracta), quo se tua porrigat ira, Ov.
2. praegn., lang uitstrekken, languit op de grond werpen, hostem, Liv., alqm in herbis, Ov.; vand. porrectus, uitgestrekt, languit liggende, ad acervum, Hor., en praegn. = op de baar uitgestrekt, gestorven, senex, Cat. | aanreiken, -bieden, geven, alci gladium, Cic., alci dextram, Cic., dextram, manus, Curt., oscula lymphis, Ov.; verlenen, praesidium clientibus opemque amicis, Cic.
