I. pīla, ae, f.
1. mortier, vijzel.
2. overdr., pilaar, zuil, Nep., nulla meos habeat pila (waar de boekhandelaars hun waar te koop boden) libellos, Hor. | poët. = stenen dam.
II. pĭla
ae, f.
1. eig., bal; spreekw., claudus pilam, eig. „de kreupele met de bal”, van iemd, die iets niet goed weet te gebruiken, Cic., mea pila est, ik heb het gewonnen, Pl. | meton., balspel.
2. overdr., (rond) stuk zeep; stemkogeltje (der rechters); stropop (waarmee men de stieren tergde bij stierengevechten).
