stĭti, stātūrus (1);
1. eig., vast staan, blijven staan.
2. overdr., (poët.) onveranderd blijven, stand houden, voortduren, laurea, quae toto perstitit anno, Ov., perstet hiems, Ov. | standvastig blijven, volhouden, volharden, in sententia, Cic., c. inf., Cic., absol. = vast bij zijn besluit blijven, Hor., Tac.
