ĭi, n. gierst.
millĕ
numer.
1. adi., duizend, mille et quingentis passibus abesse, Caes.
2. subst. neutr., met volgende gen., duizend, vooral plur. milia, duizend, duizenden, Cic.; in ’t bijz., mille passuum, duizend schreden = een Romeinse mijl (= 1,5 km) Cic. | overdr., duizend = ontelbare.
