cŭit en cĭtum est (2); intr. en i m p e r s.
1. het is geoorloofd, - vergund, - staat vrij, ik of men kan, mag, m. en z. dat. pers., licet rogare ? Cic., nos frui liceret, Cic., civi Romano licuit esse Gaditanum, Cic., Themistocli licuit esse otioso, Cic.; m. neutr. van een adi. of pron. als subi., quid liceat, Cic., cui tantum de te licuit ? Verg.; fremant omnes licet, Cic.; per me licet, mijnentwege, voor mijn part, Cic.
2. overdr. zij het ook, dat enz., toegegeven dat, ofschoon, hoezeer ook, met coni. (bij dichters ook zonder verbum), omnia licet concurrant, Cic.
