onwaardig
1. (door zijn eigenschappen een persoon of zaak) onwaardig, niet waard, (iets) niet verdienend, ook = (tot iets) onbekwaam, ongeschikt, onbevoegd, c. a b l., Cic., c. g e n., Verg., m. volgende relat. zin, Cic., in het verband ook absol.: indigni, die het niet verdienen, Sall.
2. overdr., (van datgene, wat iemd of iets niet waardig is, of wat iemd niet verdiend heeft) onwaardig, onverdiend, vand. niet betamend, niet passend, c. a b l., Cic., dikwijls absol. = onwaardig, ongepast, onterend, afschuwelijk, schandelijk; vand. indignum est m. i n f. of a c c. c. i n f., deels = het is ongepast, onbetamelijk, Sall., deels = het is een onrechtvaardigheid, is hard, Verg., Liv., deels = het is onwaardig, - onterend, - schandelijk, - een schande, Cic.; en de uitroep facinus indignum, Cic., of indignum facinus, Ter., m. a c c. c. i n f., het is schandelijk, dat, het zou schandelijk zijn wanneer enz., en als parenthetische uitroep, indignum facinus! Ter., en alleen indignum! Hor. = het is schandelijk! o schande!
