abl. fauce, f., gewl. plur. fauces, ĭum, f.
1. eig., strot, slokdarm, keel; fig., fauce improbā, vraatzucht, Phaedr., faucibus urguere, op de nek zitten, Sall., quum faucibus premeretur, daar het mes hem op de keel was gezet, Cic., premit fauces defensionis tuae, maakt haar onmogelijk, Cic.
2. overdr., slechts plur., nauwe pas, - ingang, - toegang, bergpas; zeeëngte; landengte; mond (van een rivier). | afgrond, kloof, krater, diepte.
