Ĕrechtheus

betekenis & definitie

ĕi, m. koning van Athene.

Daarv. Erechthēus, Erechtheïsch; Erechthīdae, ārum, m. de nakomelingen van Erechtheus, Erechthiden, appellat. = Athener; Erechthis, ĭdis, f. de Erechthide (dochter van Erechtheus), d. i. Orithyia en Procris.