ātĭs, f.
1. in ’t alg., begeerte, verlangen, lust, in slechte zin = zucht, hartstocht, hartstochtelijkheid, drift; meton., het voorwerp der begeerte.
2. in ’t bijz., verliefdheid. | eerzuchtig streven, eerzucht, plur. = eerzuchtige pogingen (vooral tot verlenging van een ambt), populares, eerzucht der demagogen, Cic.; later ook = heerszucht, Curt., Plin. pan. | genotzucht. | begerigheid (naar vreemd goed), baatzucht, hebzucht, gierigheid, plur. = hebzuchtige, baatzuchtige begeerten. | hartstocht voor iemd, in goede zin = hartstochtelijke overgave, enthousiasme; in slechte zin = hartstochtelijkheid, (van rechter, getuige enz.) partijdigheid.
