ae, a, g e n. binum, telkens twee
1. eig., (bij indelingen), binos (scyphos) habebam, twee paar, Cic., nec quae sint singula bina vide, zie niet alles dubbel, Ov. | bij substantiva, die slechts in de plur. gebruikelijk zijn, of die in de plur. een andere betekenis dan in de sing. hebben, castra, Cic., litterae, brieven, Cic., copiae, legers, Cic. | bij getallen, bina milia, Quint.
2. overdr., van dingen, die bij elkaar behoren, een paar, twee te gelijk, twee, tabellarii, Cic., frena, Verg. | n e u t r. p l u r. s u b s t., si bis bina quot essent didicisset, Cic.
Hoogst zelden sing., bina supellex, Lucr., binum corpus, Lucr.
