Barbātus

betekenis & definitie

(van mensen) een baard dragend, gebaard; s u b s t., een gebaarde, volwassene, ook = een Romein uit de oude tijd (toen men de baard nog niet afschoor), en = philosoof (daar die de baard lieten groeien). | (van dieren) gebaard; s u b s t., langbaard = geitebok; overdr., (van boeken) ruig, vezelig.