1. ĕre, eig., omhoogheffen; opheffen, oprichten, opnemen, omhooghouden, manus ad caelum, Liv., en dgl.; refl. se attollere, en mediaal attolli, zich omhoogheffen, zich oprichten, se a gravi casu, Liv. | in ruimere zin = iets zich hoog doen verheffen, oprichten, molem, Verg.; refl. attollere se, en mediaal attolli, zich verheffen, omhoogstijgen, in immensum attolli (van een rivier), Tac., ook van plaatsen enz., die in het gezicht komen, attollit se Lacinia (de tempel van Juno), Verg.
2. ĕre, overdr., verheffen = doen stijgen, vocem, Quint. | (intensief) verheffen, oprichten, verhogen, animos ad spem consulatus, Liv., orationem, een hogere vlucht geven, Quint., en zo reflexief se attollere en mediaal attolli, van redenaar en dichter, Sen. rhet., Plin. ep.; verheffen, onderscheiden, alqm insignibus triumphi, Tac.; (van de redenaar) verheffen, cuncta in maius, vergroten, overdrijven, Tac., alqm adulationibus, Tac.
