(adscisco), scīvi, scītum (3),
1. eig., iemd ergens bijhalen, .aan-, opnemen, superis ascitus Caesar, onder de goden, Ov., alqm civem, Cic.
2. overdr., in ’t alg., ontlenen, aan-, opnemen, peregrinos ritus, Liv., quod natura ipsa asciscat (begeert) et probet, Cic. | in ’t bijz., billijken, goedkeuren, erkennen, zich laten welgevallen; voor zich in beslag nemen, zich toekennen, zich aanmatigen, sibi sapientiam, Cic., imperium, Liv.; vand. ascitus, ergens vandaan gehaald, vreemd, lepos, aangeleerd, gemaakt (tegenover nativus), Nep.
