of Praedestinatie (Lat. praedestinatio), in de Chr. theologie Gods souvereine wilsbeschikking aangaande de eeuwige bestemming der mensen. Volgens de Kath. leer is de V. algemeen, in zoverre God aller mensen zaligheid wil en aan allen voldoende genade schenkt om dit doel te bereiken.
Zij is bijzonder, in zoverre God enkel degenen werkelijk voor de glorie bestemt, die overeenkomstig de almacht en alwetendheid Gods met Zijn genade zullen meewerken. Over de nadere bepaling der V. bestaan verschillende opvattingen, waarin de Kerk de theologen vrij hun mening laat verkondigen. De Reformatie legde op de V. sterk de nadruk, waarbij Luther inzake de vrijheid van de wil stelling nam tegen Erasmus. In de Geref. theol. speelde de dubbele V. (resp. uitverkiezing en verwerping) een grote rol. Deze strengere opvatting werd in het Protestantisme allengs verzwakt en door velen losgelaten. De eigenl. zin van de V.-leer is, dat hier Gods genadige wil als enige grond en waarborg van het eeuwig heil wordt erkend, z Infraresp. Supralapsarisme.
