terug te vinden sinds 8e eeuw n.C., aanvankelijk uitsluitend lyrisch; ± 1000 n.C. de „Hoofdkussenschrijfboeken” van Lei Shonagon; daarna verhalend proza. Sinds de 14e eeuw worden de zgn.
Nö-drama’s gespeeld met maskers; zij omvatten mysterie-, ridderspelen, kluchten en volksdrama’s, later gevolgd door marionettentheater; in proza: het Boek van de Thee door Okakura Kakuzo; ± 1880 begon ontwikkeling van moderne literatuur onder Westerse, vnl. Engelse, invloeden (Yoezo, Masakazoe, Kawakami).
