(1877-1968), Frans schilder, beeldhouwer, ceramist van Nederlandse afkomst. Na een korte opleiding aan de Rotterdamse academie vertrok hij in 1897 naar Parijs en hier ontwikkelde hij zich, na sjouwer in de Hallen, kroegschilder en caféterrasschilder te zijn geweest, tot de meest gevraagde portretschilder van de jaren twintig.
In 1906 sluit hij zich aan bij de ’Fauves’ en wat later wordt hij lid van de Dresdense ’Brücke’. Zijn schilderijen zijn wars van alle intellectualiteit en hij schildert volkomen uit zijn gevoel. Als portrettist schildert hij talrijke mensen, voornamelijk society-figuren, op onbarmhartige en diep-psychologische wijze uit. Als landschapschilder is het laatste werk van Van Dongen in waarde gedaald, doordat hij te veel concessies deed aan de mondaine wereld, zie twintigste eeuw – eerste helft – schilderkunst – Frankrijk; zie twintigste eeuw – eerste helft – schilderkunst - Nederland.
