o. redegeloof, godsdienst van de rede; toepassing van de rede (ratio) op alles, wat de mens in de ervaring gegeven is, om het daarnaar te beoordelen en te toetsen; de wijsgerige richting, die de rede, het
gezond verstand, het denken als de enige brpn v. kennis beschouwt, die waarheid geven kan. Tegenst. empirisme.
rationalist.
m. redegelovige, hij die leer en grondstellingen v. z. geloven en doen alleen uit de rede afleidt.
