verloochende, h. verloochend (loochenen, niet willen kennen): zijn vaderland verloochenen; Petrus verloochende driemaal zijn Meester; zich zélf verloochenen, zich verloochenen a) tegen zijn aard, beginselen enz. handelen, b) onbaatzuchtig handelen, eigen verlangens enz. onderdrukken ten bate van anderen.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
