bn. (Fr. subjectif, Lat. subjectivus: 1 spraakk. het subject betreffende; 2 betrekking hebbend op, uitgaande van, behorende tot de persoonlijkheid zelf; ong. met de gevoelswaarde van partijdig: persoonlijk, volgens eigen mening):
1. het subjectief geslacht van een bezitt. vnw.;
2. subjectieve poëzie, lyrische, die de eigen gevoelens van den dichter vertolkt; een subjectieve mening; als bw.: subjectief oordelen; tegenst. objectief, (j = j).
