schrijnde, h. geschrijnd (1 door wrijving of spanning letsel of pijn veroorzaken; afschaven van de opperhuid; 2 een pijnlijk trekkend, een pijnlijk gespannen gevoel geven; gloeien van wonden):
1 ik heb mijn tenen geschrijnd in mijn te nauwe schoenen;
2 het zonnelicht schrijnt mijn zieke ogen; een wonde kan schrijnen; fig. als deelw. zie s c h r ij n e n d.
