ontviel, i. ontvallen (door vallen uit iems. bereik raken, ontglippen; verloren gaan voor): het wapen is hem ontvallen; fig. de moed ontviel hem, ontzonk; dat woord is mij ontvallen, bij vergissing, ondoordacht gezegd; wie veel kalt, veel ontvalt; zijn vrouw ontviel hem vroeg, stierf.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
