I. bn. (1 van iem. afhankelijk; 2 lager in rang; 3 van mindere betekenis; van weinig belang):
1. de leenheren waren den koning ondergeschikt;
2. in ondergeschikte betrekking, niet zelfstandig; ondergeschikte arbeid, nl. onder de bevelen van een ander;
3. een ondergeschikte rol spelen, vervullen; dat is van zeer ondergeschikt belang;
II. ondergeschikte m. en v. ondergeschikten (hij of zij, die onder het gezag van een ander slaat): bemind bij zijn ondergeschikten.
