v. lantaarnen, lantarens, lantaarntje, lantarentje (Fr. lanterne: 1 toestel tot verlichting, van verschillende vorm inz. met doorschijnende wanden, waarin het licht is geplaatst; 2 bouwk. lichtkoepeltje of glazen kap op een dak of het dek van een schip; ook: torenvormige bouw op een koepeldak aan de zijden open, welke uit kolommen bestaan):
1. een gaslantaarn, een straatlantaarn; een papieren lantaarn; Keizers kat is zijn nicht, grote lantaarn en (of: maar) weinig licht, gezegd, a) van een opgeblazen man, iem. met weinig verstand, b) met weglating van het eerste deel: iem. die in het licht staat; in Z.-N. heeft: een grote lantaarn en een klein licht, de bet. van a); iets met een lantaarn(tje) moeten zoeken, iets zeldzaams, z. Diogeneslantaarn;
2. nu zit men op de lantaarn en dan aan de verschansing (v. reizigers op een ouderwetse stoomboot); de lantaarn v. d. St.-Janskerk; nog: lantaarn van Aristoteles, kauwapparaat bij zeeëgels.
