1. bn., bw. (het kwaad willende, onwillig tot het goede, wederstrevend): kwaadwillige werkstakers; kwaadwillige verlating, rechtst. „het zonder wettige oorzaak verlaten van den enen echtgenoot door den anderen”;
2. kwaadwillige, m. kwaadwilligen (O.-I. opstandeling inz. van Atjehers gezegd): twee kwaadwilligen werden neergelegd.
